Realiteit, verbeelding en interpretatie
Als je kijkt naar ‘De Man in de Stad’, wat zie je dan? Zie je de realiteit, de verbeelding, of een interpretatie? Deze woorden verwijzen naar verschillende mentale of conceptuele “dimensies” waarin een schilderij kan worden ervaren.
Realiteit
De realiteit verwijst naar de objectieve wereld zoals die is afgebeeld in het schilderij – de zichtbare elementen, zoals de man in de stad, die ook werkelijk zou kunnen bestaan. Dit is de tastbare dimensie van het kunstwerk, waarin het concrete beeld centraal staat.
Verbeelding
Bij verbeelding gaat het over de persoonlijke invulling van zowel de maker als de toeschouwer. Het verwijst naar de subjectieve en creatieve dimensie, waarin de kunstenaar, en daarna de kijker, zijn of haar eigen fantasieën of gevoelens projecteert op wat er te zien is. In dit schilderij heb ik naast de man andere personen toegevoegd, elk met een andere uitdrukking of beweging: iemand die tegemoetkomt, een voorbijganger, iemand die toekijkt. Ook zijn er extra elementen toegevoegd, zoals een hond, een kleine bloem, ramen, lichtstralen en zorgvuldig gekozen kleuren die een bepaalde sfeer oproepen. Dit alles stimuleert de verbeelding en nodigt de kijker uit om verder te dromen.
Interpretatie
De dimensie als interpretatie betreft de manier waarop de kijker het werk betekenis geeft. Dit hangt nauw samen met de persoonlijke context, achtergrond en emoties van de toeschouwer. Het is de intellectuele dimensie die voor iedereen verschillend is. De kijker kan zich een eigen verhaal vormen en zich afvragen wat er precies gebeurt in het schilderij, waardoor het werk telkens opnieuw tot leven komt door nieuwe interpretaties.
Over Nicole Pluim
Ik observeer mijn omgeving en haal veel inspiratie uit de mensen om me heen. Je vindt me vaak op een terrasje met een schetsboek, waar ik de voorbijgangers of de mensen die rondom me zitten vastleg. Ook wandel ik graag met mijn hond door de stad, terwijl ik stilsta bij wat me boeit – soms letterlijk, soms figuurlijk. Het is alsof ik momenten vastleg, hetzij in mijn gedachten of met mijn mobiele camera.
Naast mijn eigen observaties gebruik ik ook foto’s van stadsgenoten. Wanneer zij toestemming geven, bewerk ik deze beelden en speel ik met de compositie: ik vervorm, spiegel, verfraai en voeg nieuwe elementen toe. De wandelaar, de bezoeker, de bewoner van de stad – zij vormen een onuitputtelijke bron van inspiratie.
De afgelopen drie jaar heb ik me enorm ontwikkeld door dagelijks te schilderen. Het proces van continu werken en experimenteren heeft me laten groeien. Ik werk voornamelijk met aquarel en acryl, en omarm de fouten die ik maak, want ze leiden altijd tot iets nieuws. Het mooiste is om niet alleen zelf van het resultaat te genieten, maar ook te zien dat anderen blij worden van mijn werk.